by wiedzieć, że się spało trzeba się najpierw obudzić.
Śpij kochanie – mówią do siebie. A do was – nie budźcie mnie – każdy z osobna, bo rzadko kiedy mówią wspólnym głosem. Nie budźcie mnie – będziemy sobie śnić ten świat. Jeśli oko to zamek, a powieki to drzwi, zarygluję się za nimi przed tym światem złym.
Bogdan T. Graczyk „Nie budźcie mnie”
reżyseria, muzyka, scenografia Bogdan T. Graczyk
światło Tomasz Wentland, Marek Oleniacz
występują Anka Graczyk, Dariusz Starczewski
„Nie budźcie mnie”
„Nie budźcie mnie”
Dariusz Starczewski
Anka Graczyk
„Nie budźcie mnie”
„Nie budźcie mnie”
fot. Marta Ankiersztejn
prasa o „Nie budźcie mnie”:
śniło mi się, że się rozumiemy (Nie budźcie mnie) Agnieszka Dziedzic, teatralia
„Nie budźcie mnie”, czyli Sztuka (i herbata) na Wynos Marzena Rogozik, kulturatka.pl
SZTUKA NA WYNOS 